Bindweefselmassage – Praktijk Isano

Wat is bindweefselmassage?

Bindweefselmassage is een verzamelnaam van massagevormen die werken op het onderhuids bindweefsel. Door de verschillende lagen van de huid ten opzichte van elkaar te verschuiven ontstaat een betere doorbloeding van het weefsel.
Mijn bindweefselmassages zijn gebaseerd op de methode van Mevr. Elisabeth Dicke. Zij ontwikkelde een intensieve vorm van bindweefselmassage die er met name op gericht is het autonome zenuwstelsel te beïnvloeden. Het autonome zenuwstelsel, ook wel het vegetatieve zenuwstelsel genoemd, bestaat uit het deel van ons zenuwstelsel dat we niet bewust kunnen aansturen. Het geeft impulsen door aan de organen en regelt hiermee processen als hartslag en ademhaling. Beïnvloeding van het autonome zenuwstelsel door middel van bindweefselmassage heeft daarom een heilzame werking op de organen.

Hoe verloopt een bindweefselmassage?

Bij een bindweefselmassage volgens de methode van Dicke beoordeelt de masseur eerst de rug van de cliënt op de aanwezigheid van zogenaamde bindweefselzones (reflexzones). Dit zijn zones waar de spanning van het bindweefsel vergroot of juist verlaagd is. De zones geven de masseur informatie over welke organen of klieren extra aandacht nodig hebben. Hierna volgt massage van de rug. Deze vindt plaats in 3 fasen:

Tijdens de eerste fase worden zachte strijkingen over de rug gegeven. Door deze strijkingen kan de cliënt wennen aan de aanraking van de masseur en kunnen zogenaamde huidzones (hele oppervlakkige reflexzones) worden opgespoord.
In de tweede fase (ook wel “gewebswäsche” genoemd) wordt de huid van de rug “gerold”. Hierdoor vermindert de spanning in het bindweefsel en worden verklevingen voorzichtig los gerold. De gewebswäsche is met name bedoeld als voorbereiding op de derde fase.
De derde fase werkt in op de diepere lagen van het bindweefsel. De masseur verschuift het onderhuids bindweefsel ten opzichte van de lichaamsfascie. Dit voelt enigszins krassend, soms wat snijdend aan.

Tijdens de laatste twee fases zal de masseur extra aandacht besteden aan het masseren van de bindweefselzones.
Bij een bindweefselmassage neemt het masseren van de onderrug een belangrijke rol in. In de onderrug zitten de zenuwen die verbonden zijn met het parasympatische zenuwstelsel, het zenuwstelsel dat ons lichaam in de “rust”-stand zet. Door de onderrug te masseren komt het lichaam dan ook in een diepere ontspanning terecht. Over het algemeen zullen in ieder geval de onderrug en de belangrijkste bindweefselzones gemasseerd worden. Afhankelijk van de klacht kunnen soms ook nog de armen, de benen of het hoofd gemasseerd worden. Het is echter niet zo dat er noodzakelijkerwijs op de locatie van de klacht gemasseerd wordt, de klacht wordt behandeld door massage van de bijbehorende bindweefselzone(s)

Een rug met zichtbare
bindweefselzones.

Voor welke klachten?

Omdat alle organen en klieren in verbinding staan met bindweefselzones, kan bindweefselmassage kan worden ingezet bij een breed spectrum aan klachten. Een aantal voorbeelden van klachten waarbij bindweefselmassage veelvuldig wordt toegepast zijn: problemen met de bloedcirculatie/hoge bloeddruk, spanningsklachten, burn-out, onstekingen, tennisarm en een frozen shoulder.
Bindweefselmassage is echter niet geschikt voor kinderen, omdat bij hen de bindweefsellaag van de huid nog onvoldoende ontwikkeld is. Voor kinderen is een ritmische massage meer geschikt.

Oorsprong van de bindweefselmassage

Bindweefselmassage is een massagevorm die ontdekt werd door de Duitse Heilgymnaste Elisabeth Dicke. Zij had in 1929 serieuze problemen met de doorbloeding van haar rechterbeen en er werd gevreesd dat een amputatie nodig zou zijn. Door de problemen met haar been kreeg zij last van ernstige nevenverschijnselen: ze had erg veel pijn aan haar rug en met name bij haar heiligbeen, omdat hier de huid en het onderliggende weefsel erg gespannen waren. Mevr. Dicke probeerde deze pijn te verlichten door over de gespannen huid te strijken. Hierbij merkte ze, naast een plaatselijk “snijdend” gevoel, dat er een tinteling ontstond in haar rechterbeen en dat haar been warmer voelde. Daarna is Mevr. Dicke zichzelf verder gaan behandelen met deze strijkingen. Na 3 maanden verbeterde de doorbloeding en werd haar voet weer warm.
Mevr. Dicke ontmoette in 1938 professor Wolfgang Kohlrausch, de medisch directeur van de opleiding heilgymnastiek in Freiburg en zijn assistente Hede (Teirich)-Leube. Uiteindelijk hebben zij drieën gezamenlijk de bindweefselmassage ontwikkeld en bestudeerd. Zij wisten ook de relatie te leggen tussen de werking van de bindweefselmassage en het werk van de Engelse neuroloog H. Head en de Engelse arts J.N. MacKenzie. Head toonde in 1889 het verband tussen organen en huidzones aan: bij ziekte aan een bepaald orgaan treedt bij een specifiek deel van de huid een reactie op (overgevoeligheid, pijn, ..). MacKenzie toonde begin 1900 aan dat er ook soortgelijke spierzones zijn: er is ook een relatie tussen organen en bepaalde spieren.

Bronnen